...
İlk önce insanları dinledim.
Tek tek.
Hepsi bir şeylerden bahsetti.
Kimi “bana güven” dedi, kimi ne kadar çok beni sevdiğini anlattı bana.
Kimi insanları kötüledi, kendini övdü.
Kimi dünya’yı suçladı, kimi Tanrı’sını.
Onları dinledim çünkü ağızlarından çıkan sözlerinin onların özü olduğunu zannettim.
Ama meğer hiç öyle değilmiş.
İnsan, ya olmak istediği kişiyi anlatırmış sana, ya da senin sevdiğini sanacağı kişi olup öyle gelirmiş karşına.
Şimdi insanları nasıl değerlendiriyorsun diye soracak olursanız bana...
Dinlemiyorum.
Çünkü insanlar sana dedikleri gibi biri değil sana yaşattıkları gibi biri oluyorlar.
|
