Geç kaLmisiz😔
Onunla denk geldiğimizde her şey için çok geçti.
Yaşanılacak her şey yaşanmış. Bitmemesi temenni edilen Tüm duygular bitmiş , güven duygusu başka başka insanlarda ziyan olmuştu. Renk renk çiçekler yapraklarını dökmüş , ılık bir sonbahar havası hakimdi. Aynı hisleri , aynı duyguları paylaşan ama birbirine geç kalan iki insandık. Ona bakarken kendimi görüyordum. Belki de o yüzden onu bu denli seviyordum. Uzaklara , çok uzaklara gitme isteği uyandırıyordu bende. Yüzü güldüğünde ise çocuklaşıyordum. Elini tutup götürmek istiyordum onu. Caddelerde koşmak , salıncakta sallanmak , şarkılar söylemek , şiirler okumak , yemekler yapmak , dizinde uyumak istiyordum elini hiç bırakmadan.. Kalp ritimlerim değişiyordu onunla bu hayalleri kurarken bile. Elimi tutsa.. Elimi sıkıca tutsa , benimle gelse delirirdim sanırım , mutluluktan.. Ama dedim ya , sevmek , birbirini tamamlamak yetmiyor bazen. Ona bakarken asla biz olamayacağımız aklımın hep bir köşesinde yer etmişti. Bir gün elimi sıkıca tuttu. Gözlerimin içine baktı. Yuva gibi , baba gibi , dağ gibi , deli bir aşık gibi baktı. Avucumun içinden öptü ve dilinden şu cümleler döküldü ; İzzet Günay'ın Türkan Şoray'a dediği gibi… Sevgi de yetmiyormuş, çok eskiden rastlaşacaktık..! |
Tüm Zamanlar GMT +2 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 10:46 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.