"İHA" (İnsansız HayVAn Aracı)

[ÇayımSigaram]

Göz açıp kapayıncaya kadar köprüden eminiz ve eminiz adımlarımızdan da. Yaşadığımız kadar eminiz keza ölümden .
Kestiremediklerimiz bizim canımızı sıkan,
Anlamamaya alışmışlığımız bize hüsran!
Şeksiz şüphesiz eminiz varlıktan, hay aksi ki
bilmediklerimizi tamamlayan birçok
yokluktan da eminiz.

Yalana yanlışa, kendi uydurduklarımıza
inandığımız kadar, gerçeklerin güzelliğine
kanamıyoruz yeterince..
Nefesleniyoruz yaşarken meraksız, ne kadar hevesli olduğumuzu
vurgularken ölümsüzüz kibirden.

Geçene dek köprüyü toz kondurmuyoruz ayaklarımıza,
trabzanlarına tutunmayagörsün korkak
avuçlarımız, köprülerimizi yakmaya bile
kalkışıyoruz,
manzaranın keyfinden adımların gittiği
yolun varışını kolayca unutabiliyoruz.

Bu da insan olmanın özeti. Hayvansı bir
dürtüyle, insani bir bencilliğin tutsağı
olarak; sosyal bir sürü halinde, bilinçsiz dürtülerin mantıklı açıklamalarıyla
kendimize bir görev bir yol kurguluyoruz vazgeçememek üzere.
Esiri olduğumuz şey ilerlemek, kör de
olsa, gözümüzü sanrılar bağlasa da,
yalanlara anlam katsak da ilerliyoruz. İster
yanlış yolda, ister doğrudan köprüden
aşağıya. Uçurumların dibini boylamayı bile
hedef görebiliyoruz kolayca. İnsanca
yaşamanın anlamındaki sırra kadem basıp, benlikten bencilliği üretiken o sığlık, o sıkıcılık
bizi derdest ediyor ve saldırıyoruz sağa sola.

Asla duramıyoruz yerimizde, bilemiyoruz da yerimizi. Dönüşü olmayan yolların gidiş hızına kapılıyoruz her seferinde. Ömür hep geçilmiş, bizim ki de geçiyor ki seçtiğimiz ve geçiyor olduğumuz bu lanet köprü, başlangıcı ve bitişi rastgeleliğin ortasında şaşkın tepkilere boğulduğumuz bir evren hadisesi bir evham hediyesi ...
bir ömür işte;
Hiç birimizin kabul edemediği...ötesini kimsenin bilemediği, ancak herkesin rahatlıkla kendi sanrılarından, yalanlarından emin olabildiği... (Bir insan)